Heinrich Ewers, urodzony 18 lutego 1906 roku w Bytomiu, a zmarły 12 sierpnia 1992 roku w Paderbornie, to postać o znaczącym wpływie w Kościele katolickim.
Jako niemiecki duchowny, Ewers zasłynął nie tylko w sferze duchowej, ale także w obszarze naukowym, stając się teologiem oraz prawnikiem.
W swojej karierze pełnił ważną funkcję jako dziekan Roty Rzymskiej, co podkreśla jego znaczenie w hierarchii kościelnej oraz jego wkład w rozwój prawa kanonicznego.
Życiorys
Heinrich Ewers, znany z niezwykłej drogi życiowej i akademickiej, w 1927 roku zakończył edukację w gimnazjum w Minden, znajdującym się w Westfalii. Następnie > uzyskał wykształcenie prawnicze na Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim, a swoją wiedzę pogłębił na Université de Bourgogne w Dijon oraz Uniwersytetach: Humboldta w Berlinie i w Münsterze. W 1934 roku obronił doktorat na Uniwersytecie w Erlangen.
W maju tego samego roku Ewers postanowił zająć się teologią katolicką w Paderborn, co prowadziło go w kierunku życia kapłańskiego. 2 maja 1940 roku, z rąk arcybiskupa Caspara Kleina, otrzymał święcenia kapłańskie w lokalnej katedrze. Po krótkim czasie pracy jako wikariusz w Bernburgu i Anröchte, w listopadzie 1945 roku przeszedł do służby w biurach Archidiecezji Paderborn, a wkrótce potem uzyskał także status urzędnika sądowego.
W roku 1948 Ewers zdecydował się na dalsze studia w zakresie prawa kanonicznego na Uniwersytecie w Monachium. W lipcu 1951 roku zrealizował ambitny cel, uzyskując doktorat z prawa kanonicznego, co pozwoliło mu osiągnąć tytuł doktora utriusque iuris, co oznacza doktorat z obojga praw – zarówno kanonicznego, jak i świeckiego. Dzięki temu zdobył uprawnienia do pełnienia roli sędziego-instruktora w kościelnym sądzie w Paderborn. Dodatkowo, od 1955 roku Ewers podjął również pracę jako nauczyciel w niższym seminarium tej archidiecezji.
3 sierpnia 1956 roku, jego kariera nabrała nowego tempa, gdy papież Pius XII wezwał go do zajęcia stanowiska sędziego Roty Rzymskiej. Ewers z sukcesem pracował na tym stanowisku przez ponad 25 lat. W 1961 roku papież Jan XXIII powołał go także na konsultora Świętej Kongregacji Soborowej, która od 1967 roku przekształciła się w Kongregację ds. Duchowieństwa, gdzie Ewers pracował aż do lutego 1989 roku. Od 1969 roku był sędzią Sądu Apelacyjnego Watykanu, a później objął tam urząd prezesa. Dodatkowo, w latach 1978-1982 pełnił funkcję dziekana Roty Rzymskiej.
W 1983 roku Ewers został odznaczony Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec, co było rezultatem uznania jego wkładu w rozwój Kościoła i prawa kanonicznego, a wyróżnienia dokonał ówczesny prezydent RFN, Karl Carstens.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Bernard Purkop | Maximilian Kaller | Leo Scheffczyk | Adrian Galbas | Jakob Guttmann | Jacek Pawlik | Sebastian Jasiński | Hans-Jochen Jaschke | Adolf Kober | Andrzej Nowicki (duchowny) | Marek PanekOceń: Heinrich Ewers