Józef Dymarczyk

---

Kariera piłkarska

Józef Dymarczyk rozpoczął swoją piłkarską przygodę w drużynie Stali Bobrek, gdzie stawiał pierwsze kroki na boisku. W 1955 roku podjął decyzję o transferze do Polonii Bytom, która stała się miejscem, gdzie jego kariera nabrała tempa. Przez okres od 1955 do 1967 roku Dymarczyk osiągnął z klubem swoje największe sukcesy, wśród których wyróżniają się: mistrzostwo Polski w 1962 roku, trzykrotne wicemistrzostwo w latach 1958, 1959 oraz 1961, a także zaszczytne 3. miejsce w ekstraklasie w sezonie 1965/1966.

Oprócz tego, zespół dotarł do finału Pucharu Polski w sezonie 1963/1964 oraz zdobył Puchar Karla Rappana w sezonie 1964/1965, a także Puchar Ameryki w 1965 roku. Również, w 1956 roku, zdołali awansować do ekstraklasy, co znacząco wpłynęło na dalszy rozwój kariery Dymarczyka.

W sezonie 1967/1968, po wielu latach spędzonych w Polonii, Józef Dymarczyk zdecydował się na grę w II-ligowej Victorii Jaworzno. Niestety, zespół odniósł niepowodzenie, zajmując 14. miejsce, co oznaczało spadek do III ligi. W rezultacie Dymarczyk podjął decyzję o przenosinach do niemieckiego Unionu Solingen, gdzie zakończył swoją karierę piłkarską, pozostawiając po sobie widoczny ślad w historii polskiego futbolu.

Kariera reprezentacyjna

Józef Dymarczyk, w dniu 7 maja 1958 roku, na boisku Stadionu Baildonu w Katowicach, rozegrał swój jedyny występ w barwach reprezentacji Śląska. Mecz ten zakończył się remisem 1:1 z drużyną narodową Polski.

Warto również zaznaczyć, że 24 czerwca 1959 roku Dymarczyk wystąpił na Stadionie ŁKS-u Łódź, gdzie rozegrał swój jedyny mecz w reprezentacji Polski B. Podobnie jak wcześniej, mecz ten zakończył się remisem, tym razem 1:1 z reprezentacją Izraela.

W latach 1956–1959, zawodnik zagrał w siedmiu meczach reprezentacji Polski U-23. Jego debiut odbył się 21 lipca 1956 roku w Dessau. Wówczas drużyny zremisowały 1:1 z reprezentacją NRD U-23. Ostatni występ Dymarczyka miał miejsce 20 maja 1959 roku na Stadionie Miejskim w Krakowie, gdzie Polska U-23 przegrała 2:4 z reprezentacją RFN U-23.

Statystyki

Reprezentacyjne

Statystyki dotyczące występów w reprezentacji są kluczowym elementem analizy kariery sportowej każdego zawodnika. Poniżej przedstawiono szczegółowe dane dotyczące występów Józefa Dymarczyka w różnych reprezentacjach.

Reprezentacja	Rok	Mecze	Gole
Śląsk	1958	1	0
Razem		1	0
Polska U-B	1959	1	0
Razem		1	0
Polska U-23	1956	1	0
	1957	4	0
	1958	1	0
	1959	1	0
Razem		7	0

Te dane obrazują jego aktywność w różnych drużynach narodowych, podkreślając zarówno liczbę rozegranych meczów, jak i zdobytych goli.

Mecze w reprezentacji

W ciągu swojej kariery Dymarczyk brał udział w różnych spotkaniach reprezentacyjnych. Poniżej znajduje się zestawienie najważniejszych meczów, które zagrał w reprezentacji.

Śląsk
Lp.	Data	Stadion	Przeciwnik	Wynik	Turniej	Przypisy
1.	07.05.1958	Katowice	Polska	1:4	Mecz towarzyski	_
Polska B
1.	24.06.1959	Łódź	Izrael	1:1	Mecz towarzyski	_
Polska U-23
1.	21.07.1956	Dessau	NRD U-23	1:1	Mecz towarzyski	_
2.	23.06.1957	Moskwa	ZSRR U-23	4:2	Mecz towarzyski	_
3.	22.07.1957	Lublin	Rumunia U-23	1:1	Mecz towarzyski	_
4.	29.09.1957	Gdańsk	Bułgaria U-23	3:0	Mecz towarzyski	_
5.	19.10.1957	Łódź	ZSRR U-23	0:3	Mecz towarzyski	_
6.	14.09.1958	Debreczyn	Węgry U-23	2:6	Mecz towarzyski	_
7.	20.05.1959	Kraków	RFN U-23	2:4	Mecz towarzyski	_

Tabela ta prezentuje szczegóły dotyczące poszczególnych meczów, w tym daty, miejsca rozgrywania oraz wyniki, co pozwala na lepsze zrozumienie jego wkładu w reprezentacyjne występy.

Kariera trenerska

Po zakończeniu swojej kariery jako piłkarz, Józef Dymarczyk postanowił skupić się na pracy w roli trenera. Jego pierwsze kroki w tym zawodzie prowadziły do klubów, takich jak Olimpia Piekary Śląskie oraz Czarni Bytom.

Sukcesy

Zawodnicze

Kariera Józefa Dymarczyka zapisała się na kartach historii polskiego sportu poprzez imponujące osiągnięcia związane z klubem Polonia Bytom. W 1962 roku zdobył tytuł Mistrza Polski, co stanowiło zwieńczenie jego ciężkiej pracy oraz talentu.

Warto również wspomnieć o jego dalszych sukcesach, takich jak wicemistrzostwa Polski zdobyte w latach 1958, 1959 oraz 1961, które świadczą o stałej obecności drużyny w czołówce polskiego futbolu.

W 1966 roku zajął trzecie miejsce w ekstraklasie, co było kolejnym dowodem na jego umiejętności oraz determinację. Jego talent zaowocował także dotarciem do finału Pucharu Polski w 1964 roku, co było znaczącym osiągnięciem w jego karierze.

Na początku swojej przygody z futbolu, w 1956 roku, przyczynił się do awansu swojej drużyny do ekstraklasy, co było kluczowym momentem w historii Polonii. W 1965 roku miał okazję zdobyć Puchar Karla Rappana, a także uczestniczył w ceremonii przyznania Pucharu Ameryki w tym samym roku.

---

Oceń: Józef Dymarczyk

---