Krzysztof Konsztowicz

---

Życiorys

Krzysztof Konsztowicz to wybitna postać, która związała swoje życie z edukacją oraz badaniami naukowymi. Dorastał w Bielsku-Białej, gdzie w 1963 roku ukończył III LO im. Stefana Żeromskiego. Następnie, w latach 1963–1969, kontynuował swoje kształcenie na Wydziale Ceramicznym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, zdobywając tytuły inżyniera i magistra.

Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Instytucie Inżynierii Materiałowej AGH, którego kierownikiem był prof. Roman Pampuch. W 1973 roku, uzyskując stopień doktora nauk technicznych z wyróżnieniem, otworzył sobie drzwi do dalszej kariery naukowej.

W latach osiemdziesiątych Konsztowicz pracował w Université des Sciences et de la Technologie (USTO) w Oranie, w Algierii. W trakcie tego okresu publikował w tygodniku „Przekrój” swoje foto-reportaże z pustyni Sahara, posługując się pseudonimem Jan Joachim. W 1985 roku zdecydował się na emigrację do Kanady, osiedlając się w Montrealu, gdzie zaczął pracować w Wydziale Metalurgii i Inżynierii Materiałowej w École Polytéchnique.

W Kanadzie, w National Research Council oraz Technical University of Nova Scotia w Halifax, kontynuował swoje badania nad materiałami kompozytowymi. W międzyczasie uzyskał akredytację jako tłumacz z języka angielskiego i francuskiego na język polski po zdaniu egzaminów państwowych.

Na początku nowego stulecia wrócił do Polski i osiedlił się w Krakowie. W 2005 roku zdobył w AGH stopień doktora habilitowanego nauk technicznych, co stanowiło ukoronowanie jego pracy nad materiałami kompozytowymi. W latach 2006–2016 był zatrudniony jako profesor nadzwyczajny w Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej, skąd pochodził.

Działalność naukowa

W obszarze naukowym Krzysztof Konsztowicz koncentrował się na eksperymentalnych badaniach mechanizmów prowadzących do spękań materiałów, co poprzedza ich zniszczenie. Analiza zjawisk tych mechanizmów została powiązana z budową wewnętrzną, znaną jako mikrostruktura, oraz z procesami, które były wykorzystywane do ich produkcji. Jego główne osiągnięcia obejmują:

• wskazanie na relację pomiędzy energią pękania polikrystalicznych tworzyw kruchych a geometrią porów w mikrostrukturze, co wpływa na anizotropowe właściwości wytrzymałościowe tych materiałów,
• ujawnienie za pomocą emisji akustycznej rozwoju mikro-spękań podczas cieplnych wstrząsów zachodzących w tworzywach ceramicznych, nawet gdy różnice temperatur były niższe od uznawanych za krytyczne,
• szczegółowe opisanie zjawiska heteroflokulacji w zawiesinach koloidalnych tlenków ZrO2 i Al2O3 oraz ukazanie wpływu miękkiej aglomeracji na formowanie mikro-spękań na granicach fazowych kompozytów ZTA (Zirconia Toughened Alumina),
• określenie parametrów emisji akustycznej, które wskazują na proces odspajania włókien w kompozytach epoksydowych wzmocnionych włóknami szklanymi oraz węglowymi,

Tworzywa te są wykorzystywane w różnych dziedzinach, takich jak sprzęt sportowy, konstrukcja kadłubów jachtów czy samolotów. Konsztowicz miał również możliwość wygłaszania referatów na międzynarodowych konferencjach w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie oraz Europie, zdobywając liczne nagrody w konkursach związanych z mikroskopią oraz fotografią naukową.

Był aktywnym członkiem wielu organizacji takich jak Canadian Ceramic Society, American Ceramic Society, American Association for the Advancement of Science oraz New York Academy of Sciences. Jego prace były recenzowane w renomowanych czasopismach, w tym Journal of the American Ceramic Society oraz Composite Structures.

W Polsce był rzeczoznawcą w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych NOT oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Ceramicznego i Materiałów Kompozytowych. Jest autorem jednego podręcznika akademickiego, a także współautorem blisko 60 prac naukowych, w tym 18 artykułów indeksowanych w Web of Science, co potwierdza jego wskaźnik Hirsch’a na poziomie 8. Poza tym, posiada trzy patenty, w tym jeden zarejestrowany w USA, jak również pisał artykuły dotyczące szkolnictwa wyższego i wpływu nauk ścisłych oraz inżynierskich na gospodarkę krajową.

Działalność publicystyczno-społeczna

Krzysztof Konsztowicz jest autorem szeregu prac na temat kanadyjskiego systemu organizacji nauki oraz aspektów prawnych, jakie towarzyszą wdrażaniu mechanizmów gospodarki wiedzy w kontekście przemysłu. Z dużym zaangażowaniem podejmuje tematykę słabości, które charakteryzują polski model nauki i szkolnictwa wyższego. Jego artykuły można znaleźć w niezależnym portalu dziennikarskim „studioopinii.pl”, gdzie wskazuje na istotne problemy tego sektora.

Podziela poglądy prof. Józefa Kalisza, który krytycznie ocenia wpływ upolitycznionego i nieefektywnego centralnego sterowania na poziom polskiej nauki. Konsztowicz podkreśla, że takie podejście prowadzi do „pozoranctwa naukowego”, co negatywnie wpływa na rozwój innowacji i jakości kształcenia.

W swoich artykułach społeczno-politycznych autor wyraża sprzeciw wobec centralizmu w zarządzaniu państwem oraz wskazuje na negatywne skutki tego zjawiska w kontekście polityki. Wspiera także postulaty prof. Jerzego Przystawy, które dotyczą zmiany ordynacji wyborczej w Polsce, sugerując przejście z systemu proporcjonalnego na większościowy w jednomandatowych okręgach wyborczych. Takie rozwiązanie, jego zdaniem, może przyczynić się do pozytywnej selekcji w polityce.

Konsztowicz brał aktywny udział w pracach Zespołu ds. Analiz w Departamencie Strategii Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, gdzie przyczyniał się do przygotowania założeń reform nauki i szkolnictwa wyższego w latach 2010 i 2011.

W 2020 roku ukazała się jego książka „Gospodarka nie-wiedzy”, która dogłębnie analizuje problemy organizacyjne w nauce oraz szkolnictwie wyższym w Polsce. Konsztowicz podkreśla, że trudności te, w połączeniu z ułomnościami centralistycznego systemu prawno-politycznego, hamują rozwój gospodarczy i cywilizacyjny kraju.

Prywatnie

Krzysztof Konsztowicz to nie tylko doświadczony kapitan jachtowy, ale również pasjonat żeglarstwa, który zdobył wiele cennych umiejętności na morzu. Jako żeglarz, miał okazję brać udział w licznych regatach, w tym w prestiżowych zawodach na jachtach pełnomorskich, gdzie współpracował z renomowanym kapitanem, Kazimierzem Jaworskim.

Jego kariera zawodowego żeglarza obejmowała również prace na wodach Morza Śródziemnego, gdzie nie tylko opływał w doświadczenie, ale również tworzył ciekawe foto-reportaże, które były publikowane w znanym miesięczniku „Morze”. Dzięki tym materiałom, pasjonaci żeglarstwa mogli poznać nie tylko technikę żeglugi, ale również urok i piękno śródziemnomorskich akwenów.

Prywatnie Krzysztof jest rodzinny. Jest żonaty i ma dwoje dzieci, co wskazuje na jego zaangażowanie w życie rodzinne, łącząc pasję do żeglarstwa z obowiązkami domowymi.

Nagrody i wyróżnienia

W ciągu swojej kariery Krzysztof Konsztowicz zdobył wiele zasłużonych nagród i wyróżnień, które potwierdzają jego wybitne osiągnięcia w dziedzinie dydaktyki oraz badań naukowych.

• 1975 – Nagroda Rektora AGH za działalność dydaktyczną,
• 1977 – Nagroda Rektora AGH za osiągnięcia w zakresie działalności naukowo-badawczej,
• 1990 – Wyróżnienie w konkursie fotografii naukowej podczas 92. zjazdu Amerykańskiego Towarzystwa Ceramicznego,
• 1990 – II miejsce w konkursie fotografii naukowej na 88. zjeździe Kanadyjskiego Towarzystwa Ceramicznego,
• 1991 – III miejsce w konkursie plakatu naukowego podczas 15. konferencji Advanced Ceramic Composite Materials (NASA / Am.Ceram.Soc.), Cocoa Beach, FL, USA,
• 1991 – I miejsce w konkursie fotografii naukowej na 89. zjeździe Kanadyjskiego Towarzystwa Ceramicznego,
• 1991 – III miejsce w konkursie fotografii naukowej podczas 93. zjazdu Amerykańskiego Towarzystwa Ceramicznego,
• 1992 – Wyróżnienie w konkursie fotografii naukowej na 94. zjeździe Amerykańskiego Towarzystwa Ceramicznego.

---

Oceń: Krzysztof Konsztowicz

---