Zbigniew Farmus

---

Życiorys

Młodość w Polsce

Zbigniew Farmus przyszedł na świat w Bytomiu, skąd w młodym wieku trafił do domu dziecka. Po zakończeniu edukacji, w 1972 roku ukończył studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Po uzyskaniu dyplomu, przez krótki czas, od 1972 do 1973 roku, był zatrudniony jako ładowacz w Przedsiębiorstwie Transportu i Sprzętu Budowlanego we Wrocławiu. Następnie podjął pracę jako starszy asystent w Zakładzie Socjologii Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie rozwijał swoje umiejętności aż do 1979 roku.

Emigracja

W 1979 roku, w towarzystwie żony Grażyny i dzieci, Zbigniew podjął decyzję o emigracji, opuszczając Polskę, a jego nowym kierunkiem stała się Austria. Dwa lata później osiedlił się w Kanadzie, gdzie uzyskał obywatelstwo i mieszkał do 1992 roku. W tym czasie był wydawcą najpopularniejszego czasopisma w środowisku polonijnym, „Echo Tygodnia” oraz aktywnie uczestniczył w działalności międzynarodowej organizacji wspierającej „Solidarność”, znanej jako Conference Solidarity Support Organisation. Ponadto, jako członek Polish-Canadian Action Group (PCAG), reprezentował Polonię kanadyjską na ważnych międzynarodowych konferencjach wspierających Solidarność, które odbyły się w miastach takich jak Nowy Jork, Los Angeles, Edmonton, Toronto, Caracas, Lund, Paryż czy Londyn. Zasiadał także w Radzie Narodowej RP na Uchodźstwie jako wiceprzewodniczący oddziału w Kanadzie, co miało miejsce od połowy lat 80. XX wieku.

W 1990 roku brał udział w Pierwszym Spotkaniu Kraj – Emigracja – Polonia Wschód-Zachód, które odbyło się pod patronatem marszałka Senatu RP Andrzeja Stelmachowskiego. Wziął również udział w uroczystości przekazania władzy Prezydenta RP Ryszarda Kaczorowskiego nowo wybranemu prezydentowi Lechowi Wałęsie, reprezentując Rady Narodowej RP w Kanadzie.

Działalność polityczna w Polsce

W 1992 roku Zbigniew Farmus powrócił do kraju i zajął się organizowaniem Ruchu dla Rzeczypospolitej. Angażował się w prace mające na celu zjednoczenie prawicy, będąc jednym z współtwórców Przymierza dla Polski oraz Obozu Patriotycznego. Uczestniczył w tworzeniu Akcji Wyborczej Solidarność (AWS) oraz brał udział w wyborach parlamentarnych w 1997 roku, gdzie startował w Warszawie, zdobywając ponad 4000 głosów, jednak nie uzyskał mandatu poselskiego. Zasiadał w Radzie Politycznej RS AWS i w 1998 roku rozpoczął pracę jako doradca wiceministra Obrony Narodowej Romualda Szeremietiewa, koncentrując się na sprawach związanych z uzbrojeniem i sprzętem wojskowym.

W 2001 roku jego kariera zostałą nagle przerwana, gdyż został zatrzymany przez funkcjonariuszy UOP, którzy zadokowali się na promie MF Rogalin w trakcie podróży do Szwecji.

Afera WSI i ministra ON B.Komorowskiego

W lipcu 2001 roku, za pośrednictwem artykułu w dzienniku „Rzeczpospolita”, na wniosek Anny Marszałek i Bertolda Kittela, Farmus został oskarżony o nielegalny dostęp do informacji oraz korupcję. Kluczową rolę w jego aresztowaniu odegrał minister obrony narodowej, Bronisław Komorowski, który zlecił inwigilację objętych dochodzeniem. Po kilku latach śledztwa Prokuratura Apelacyjna w Warszawie postawiła mu zarzuty przyjęcia łapówki oraz niewłaściwego obcowania z tajnymi informacjami. W wyniku tego oskarżenia Zbigniew spędził w areszcie dwa i pół roku.

Uniewinnienie

Podczas tego okresu zaczęły pojawiać się wątpliwości co do prawdziwości przedstawionych zarzutów, a publikacje ukazujące niejasności wokół oskarżeń zaczęły zyskiwać na znaczeniu. Po długim procesie, w grudniu 2006 roku Farmus został uniewinniony z zarzutów dotyczących łapownictwa, jednak sąd uznał go winnym nieuprawnionego uzyskania dostępu do tajemnic państwowych, skazując na dwa i pół roku więzienia. Kara ta obejmowała także okres spędzony w areszcie. Proces tego człowieka odbywał się przy drzwiach zamkniętych, a uzasadnienie wyroku pozostawało utajnione. Po szesnastu latach biegów sądowych, 2 lutego 2017 roku, Zbigniew Farmus otrzymał pełne uniewinnienie także od zarzutów związanych z korupcją oraz naruszeniem tajemnicy służbowej. W związku z tym planował skierowanie skargi do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, występując o zadośćuczynienie za fałszywe oskarżenia oraz doznane cierpienia związane z przedłużającym się aresztem i jego konsekwencjami zdrowotnymi.

Twórczość i nagrody

Zbigniew Farmus jest niezwykle płodnym twórcą, który napisał ponad 1500 artykułów publicystycznych oraz komentarzy politycznych. W znaczącej części jego teksty dotyczą tematów związanych z wojskiem, a publikowane były głównie na łamach „Echa”. Ponadto, jego prace można znaleźć także w wielu innych polskich, polonijnych oraz zagranicznych tytułach prasowych.

Warto również podkreślić jego wkład w przygotowanie programu AWS dotyczącego bezpieczeństwa narodowego oraz obronności, co świadczy o jego zaangażowaniu w kluczowe kwestie dotyczące kraju. W 1999 roku rozpoczął studia doktoranckie w Akademii Obrony Narodowej, co obszernej wzbogaca jego dorobek naukowy.

W uznaniu jego zasług dla niepodległości, Zbigniew Farmus został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP na uchodźstwie w 1988 roku, a także Srebrnym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP w 1999 roku. Ponadto, Minister Obrony Narodowej Janusz Onyszkiewicz awansował go na stopień porucznika rezerwy Sił Zbrojnych RP oraz uhonorował Medalem MON za wzorowe wykonywanie obowiązków w 1999 roku.

---

Oceń: Zbigniew Farmus

---