Max Tau

---

Życiorys

Max Tau, będący osobowością o bogatym dorobku, wychował się w rodzinie żydowskiej, w której silny wpływ na wartości i światopogląd miały ideały haskali. Ukończył szkołę podstawową w swoim rodzinnym mieście, co stanowiło fundament jego dalszej edukacji.

Jego studia obejmowały różnorodne dziedziny, takie jak germanistyka, historia sztuki, filozofia oraz psychologia, które odbywały się na renomowanych uniwersytetach w Berlinie, Hamburgu i Kilonii. W Kilonii uzyskał tytuł doktora dzięki rozprawie poświęconej twórczości Theodora Fontane, co z pewnością wzbogaciło jego wiedzę oraz umiejętności analityczne.

W obliczu wydarzeń wywołanych II wojną światową, w 1938 roku opuścił swoje rodzinne strony, emigrując do Norwegii. Następnie w 1942 roku udał się do Szwecji. Po zakończeniu wojny powrócił do Oslo, co świadczy o jego silnym związku z tym miastem. W 1950 roku postanowił przyjąć obywatelstwo norweskie, co podkreśliło jego integrację z nowym krajem.

Po wojnie zaangażował się w działania na rzecz pojednania norwesko-niemieckiego, co może świadczyć o jego dążeniu do budowania mostów między narodami. W tej kwestii wielkim osiągnięciem była inicjatywa wydania wielotomowej Biblioteki Pokoju (Die Friedensbücherei), która miała na celu propagowanie idei pokoju i zrozumienia międzykulturowego.

Warto zaznaczyć, że od 1944 roku, aż do końca swojego życia, był mężem norweskiej dziennikarki oraz działaczki społecznej – Tove Filseth Tau. Ich wspólne życie stanowiło przykład zaangażowania w sprawy społeczne oraz kulturowe.

Nagrody i wyróżnienie

Max Tau, znany niemiecki pisarz, został uhonorowany wieloma prestiżowymi nagrodami w ciągu swojej kariery literackiej, co potwierdza jego znaczenie w dziedzinie kultury i literatury. Oto lista jego osiągnięć:

• 1950 – otrzymał Nagrodę Pokojową Księgarzy Niemieckich,
• 1965 – zdobył Nagrodę Nelly Sachs,
• 1967 – uhonorowany Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec,
• 1970 – laureat duńskiej Nagrody Sonning,
• 1974 – laureat Górnośląskiej Nagrody Kultury.

Twórczość

Max Tau miał niezwykle bogaty dorobek literacki, który obejmował wiele dzieł wpływowych i znaczących dla kultury. Jego prace odzwierciedlają różnorodne tematy i przemyślenia.

• Bruno Arndt. Sein Wesen und Werk (Die Zeitbücher, Band 98), Verlag der Fr. Lintz’schen Buchhandlung, Trier 1920,
• Landschafts- und Ortsdarstellung Theodor Fontanes, Schwartz, Oldenburg 1928,
• Tro paa mennesket, 1946,
• Glaube an den Menschen, Herbig Verlagsbuchhandlung, Berlin 1948,
• For over oss er himmelen, 1954,
• Denn über uns ist der Himmel, Hoffmann und Campe, Hamburg 1955,
• Das Land das ich verlassen mußte, Hoffmann und Campe, Hamburg, 1961,
• Landet jeg måtte forlate, Aschehoug, Oslo 1961 (norweska edycja Das Land das ich verlassen musste, tłumaczenie z niemieckiego C.F. Engelstad),
• Ein Flüchtling findet sein Land, Hoffmann und Campe, Hamburg 1964,
• En flyktning finder sitt land, Aschehoug, Oslo 1964,
• Auf dem Weg zur Versöhnung, Hoffmann und Campe, Hamburg 1968,
• Trotz allem! Lebenserinnerungen aus siebzig Jahren, Siebenstern, Hamburg o. J.

Każda z tych publikacji przyczyniła się do jego wspaniałego dziedzictwa literackiego, które wciąż inspirowuje współczesnych autorów i czytelników.

---

Oceń: Max Tau

---