Kościół św. Barbary w Bytomiu

---

Historia

Inspirację do budowy świątyni oraz nadzór nad jej realizacją zapewnił ks. Józef Niestrój, wówczas proboszcz parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Budowa kościoła miała miejsce w latach 1928-1929 na znacznie bagnistym terenie, który został wcześniej osuszony. Nadzór nad pracami budowlanymi sprawował architekt Teodor Ehl z Bytomia, realizując projekt autorstwa Arthura Kicktona.

Uroczystość konsekracji kościoła miała miejsce 10 maja 1931 roku, a dokonał jej kardynał Adolf Bertram, który był również fundatorem ołtarza głównego. W 1937 roku, na terenie przylegającym do świątyni, zakończono budowę plebanii, co wzbogaciło infrastrukturę parafialną. Na początku lat 90. XX wieku przeprowadzono prace związane z odnowieniem elewacji zewnętrznej, co znacząco przyczyniło się do poprawy estetyki budowli.

Wyposażenie

Wnętrze kościoła św. Barbary w Bytomiu urzeka bogactwem i mistrzostwem wykonania, co czyni je wyjątkowym miejscem kultu. Główny ołtarz, stworzony z drewna przez rzeźbiarza Schreinera z Monachium, prezentuje się niezwykle okazale. Ołtarze boczne, również efektowne, są dziełem Antoniego Fogela.

W kościele można znaleźć imponujące organy, posiadające aż 65 głosów oraz cztery manuały. To niespotykana w diecezji gliwickiej informacja, ponieważ są to największe organy w tym regionie, a zarazem jedne z największych na Górnym Śląsku. Organy zostały wybudowane przez niemiecką firmę Carla Berschdorfa z Nysy.

Nie można pominąć również historię dzwonów, które zostały nazwane ze względu na ich melodię „ozdobą Bytomia”. Niestety, w wyniku działań hitlerowskich władze zarekwirowały te dzwony, a z oryginalnych pięciu pozostał jedynie najmniejszy z nich.

---

Oceń: Kościół św. Barbary w Bytomiu

---